Dit interactief prentenboek garandeert niet alleen kijk- en leesplezier, het maakt zoals het piraten past behoorlijk veel lawaai. Sanne woont in Suf-aan-Zee, waar het in de zomer heel druk is maar in de winter supersaai. Het huis naast Sanne is verkocht. Sanne hoopt op een vriendinnetje als buur, haar ouders wensen nette mensen. Lang moeten ze niet wachten, ze horen hun buren onmiddellijk. Want met veel kabaal neemt een piratenfamilie zijn intrek. Niemand in het nette dorp is blij met deze nieuwe dorpsgenoten, alleen Sanne is in de wolken. Nu komt er eindelijk een opwindende winter! Sam, het piratenkind en Sanne worden vrienden. Sam stelt de juf op school gerust: "U mag mij best iets leren maar straks ben ik weer weg. Mijn vader repareert de schuit, en als hij daarmee klaar is, varen wij het zeegat uit." De dorpelingen beginnen met een petitie tegen die ongure types. Als het piratenschip klaar is, komt Sam afscheid nemen van Sanne. Ze spreken af om elkaar te schrijven: "Gebruik geen envelop, gebruik gewoon iets wat kan drijven", zegt Sam. Nadat de piraten vertrokken zijn en de stilte weergekeerd is, staat er in elke tuin een kruis in het gazon en daaronder ... De piraten zijn echt niemand vergeten. De dorpsgenoten zijn het ook nu weer eens: "Jammer dat ze weg zijn", "ik vond ze net zo aardig", "piraten zijn geweldig, echt", "hun hoeden zijn zo gaaf", "ze kunnen prachtig zingen", "en hun ratten waren braaf".
De illustraties zijn even uitbundig als de piraten. Op de rechterrand van het boek staat een band met acht icoontjes. Op elke bladzijde in de tekst staan één of meer van die icoontjes. Als je op het gelijkaardige plaatje drukt, hoor je een geluid. Dat is niet alleen leuk, het leert kleuters ook een tekst te volgen. De tekst op rijm leest ook lekker voor. Tussen alle uitbundigheid zit er ook enige maatschappijkritiek in dit boek vervat:  hoe vooroordelen en elkaar beïnvloeden in zijn werk gaan en hoe snel men van mening verandert als het iets opbrengt.