Imke is een doodgewoon kind. Eigenlijk een beeje saai, vinden de meesten. Ze gedraagt zich onopvallend, niemand merkt haar op. Op het feest voor haar eerste communie nam iedereen zijn cadeautje weer mee omdat Imke "zo stil, zo netjes, zo knikkelief en lachebraaf was". Haar klasgenootje Nadeema is net het tegenovergestelde. Imke vindt dat best leuk en doet mee met haar vriendin. Plots valt ze op. Maar ze wordt pas echt opvallend wanneer ze uit haar bed valt en op het plafond terecht komt. Onmiddellijk wordt de natuurwetpolitie gealarmeerd want dit is tegen de wet van de zwaartekracht. Gelukkig kan Imke met hulp van haar mama ontsnappen. In haar vlucht komt ze Nadeema tegen in de wolken. Nadeema is net als zoals zij een "zwever". Ze komen nog andere zwevers tegen. Iedereen wil haar helpen ontsnappen maar wanneeer de natuurwetpolitie hen op het spoor zit, offeren Imke en Nadeema zich op en laten zich vangen.
Dit fantasieverhaal vertelt hoe het voelt om anders te zijn. Hoe reageert haar omgeving op het feit dat ze niet meer zo saai is. De schrijver, die zelf ook anders is, vertelt op een grappige manier dat je ook anders mag zijn. Het anders-zijn kon echter op een betere manier aan bod komen. Het boek begint leuk maar boeit minder naar het einde toe. Het wordt allemaal overdreven. Het wetenschapshuis heeft een kamer met alle normen: lichaamslengte, neuslengte, ... Anders zijn is verboden door de natuurwetpolitie: Paul Newton en Barbara Copernicus willen Imke oppakken. Wanneer ook zij falen worden ze op het matje geroepen bij de "wettenschaper".
Met veel humor geschreven, maar op een manier die niet altijd wordt begrepen door de jonge lezertjes. ("Dank je wel, mevrouw", en "Goeiemorgen, mevrouw" en "tot ziens, mevrouw". Tenzij je een meneer bent, maar dat begrijp je wel).
De tekst is ondersteboven gedrukt op het moment dat Imke uit haar bed valt. Dit had allemaal leuk en origineel kunnen zijn maar komt niet echt tot zijn recht doordat het verhaal oppervlakkig blijkt. Hoe het echt aanvoelt wanneer je 'anders' bent, dat vind je niet terug in het verhaal. De schrijver wil de boodschap brengen dat je helemaal niet hoeft te verbergen dat je anders bent. Persoonlijk vind ik niet dat deze boodschap overkomt.