Pompidou en de bloemen / Zuzie Zebra verliest haar strepen
Dit aantrekkelijk ogende prentenboek bevat twee totaal van elkaar losstaande verhalen. Je draait het boek gewoon om als je wil lezen over het hondje Pompidou of over Zuzie Zebra. De uitgave is speels en origineel, maar niet zo praktisch hanteerbaar omdat je de bladzijden naar boven moet openklappen. Het geheel is zeer vrolijk en kleurrijk, wel wat druk en vol met de felgestreepte pagina’s die als achtergrond dienen. De bovenste bladzijde bevat telkens een illustratie, de bladzijde eronder een stukje omkaderde tekst met helemaal onderaan een rijtje van 10 prentjes waaruit telkens de illustratie waarover het gaat is uitvergroot. Ietwat overbodig, maar zo kun je het hele verhaal als een filmpje volgen. Middenin het boek komen de twee verhalen samen en daar vind je een dubbele bladzijde vol prenten met dingen om te benoemen. In 'Pompidou en de bloemen' ziet het hondje op de kalender dat zijn baasje bijna jarig is. Hij gaat op zoek naar een gepast cadeau en besluit zelf iets te maken. De teckel koopt plantjes om ze te laten groeien, maar is toch een beetje bezorgd als hij de kleine bloemetjes ziet: die zullen toch wel groter worden? Hij verzorgt ze heel goed en zulke mooie, grote bloemen heeft zijn baasje nog nooit gezien. Pompidou wordt op een lekkere kluif getrakteerd. Zuzie Zebra vindt haar strepen heel mooi, maar op een dag schrikt ze zo erg van een spin dat ze al haar strepen verliest. Zullen ze ooit nog terugkomen? Overal zijn er strepen, zoals op het zebrapad en de streepjescodes in de winkels. Zuzie probeert het met een streepjespak, met draadjes die ze om haar lijfje knoopt en ze verschuilt zich achter het riet, maar niets kan haar echte streepjes vervangen en ze is heel verdrietig. Tenslotte legt ze zich erbij neer dat ze een witte zebra is. Wanneer ze uitgerust wakker wordt is ze weer een echte zwart-witgestreepte zebra geworden. Inhoudelijk weinig vernieuwend of origineel.De prenten zijn nogal vlakke computertekeningen. Alleen met de strepen, of het gebrek eraan wordt wat vindingrijker gespeeld. Zie de prenten van Suzie met de streepjescode op haar lijf en die waarop ze zich verschuilt achter het riet.