In twintig bladzijden wordt de situatie ‘naar een logopedist(e) gaan’ beschreven. Boo gaat samen met zijn mama Bee naar logopediste Mia Miauw. Door middel van illustratie van verschillende technieken zouden kinderen vertrouwd moeten raken met logopedie. Het ontdekken van die technieken is vrij moeilijk, tenzij je spiekt op de eerste bladzijde. Jammer is dat op geen enkele plaats de reden wordt vermeld waarom Boo logopedie moet volgen. Zo blijft het een beetje een verhaaltje in het ijle. Ook komen in het boekje verschillende Nederlandse woorden voor die me minder op zijn plaats lijken in de logopedie, bv. asjemenou, staat-ie. En wat de technieken betreft, lijkt het me dat ‘articulatie’ en ‘het voeren van gesprekken’ nogal hoog gegrepen vaardigheden zijn voor peuters en jonge kleuters. De vele aanwijsbare voorwerpen en de vlotte, vrolijke prenten passen dan wel volledig in de leefwereld van de peuter. Ook het regelmatig terugkerende rijm spreekt peuters aan. ‘Praten doe je zo, zegt Boo’ is een vlot, vrolijk en kleurrijk boekje, dat helaas een beetje zijn doel mist.