'Prins Tsjaiko. Een verliefdheidsverhaal', geschreven en verteld door Dimitri Leue, is een luister- en leesboek dat een originele versie brengt van Peter Tsjaikovski’s beroemde 'Zwanenmeer'. Leue baseert zijn verhaal losjes op het sprookje dat in de balletsuite wordt uitgebeeld. Daar wordt een prins die door zijn vader verplicht wordt om een geschikte vrouw te zoeken, verliefd op een betoverde prinses. Overdag is ze een zwaan, maar ‘s nachts krijgt ze haar menselijke gedaante terug. Ook in de versie van Dimitri Leue moet Prins Tjaiko trouwen van zijn vader (die de toepasselijke naam Kovski heeft gekregen). Omdat het obligate bal waar alle geschikte huwelijkskandidates zich mochten voorstellen, niets opleverde, trekt de prins er zelf op uit. Onderweg komt hij verschillende dames tegen, waaronder de aartslelijke prinses Lela uit het noordelijke buurland, maar er is geen enkele bij waarvan Tjaiko’s hart begint te bonken in zijn keel. Dat verandert echter wanneer de jonge prins een prachtige zwaan ontmoet … Er komt zelfs geen betovering aan te pas, de jongeman houdt gewoon van een zwaan met alles erop en eraan. Maar kan een mensenkind wel trouwen met een vogel, zelfs als het een prachtig exemplaar is? In het oorspronkelijke verhaal loopt het slecht af met de onmogelijke liefde van de prins, maar er zijn in de loop van de uitvoeringen heel wat verschillende slotscènes ontstaan, gaande van diep tragisch tot een romantisch happy end. Leue kiest voor een droevig einde waarbij zwaan en prins ten onder gaan. Het boek wordt vergezeld van een cd, waarop het volledig vertelde verhaal te beluisteren valt, gevolgd door een uitvoering Tjaikovski’s Zwanenmeer. Leue heeft een plastische schrijf- en vertelstijl, een aangename stem en de balletmuziek van Tjaikovski is goed bekend en zeer toegankelijk: luisterplezier verzekerd dus. De vormgever koos voor een klein vierkant boekformaat zodat het moeiteloos een plaatsje kan krijgen in een cd-kast. Alleen is het jammer dat de prachtige prenten hierdoor niet zo goed tot hun recht komen. Geert Hautekiet (zijn naam komt zelfs niet voor op de kaft of de titelpagina) maakte sprekende illustraties in collagetechniek waarin telkens ook stukjes bladmuziek werden verwerkt. Als deze waren uitgevoerd in een groter formaat, zou 'Prins Tsjaiko' meteen ook een schitterend prentenboek zijn geweest.