Haar naam laat aan duidelijkheid niets te wensen over: prinses Pruilsnuit is een verwende zuurpruim die haar dagen doorbrengt met zagen en klagen. Niets is goed genoeg in haar ogen, en al zeker niet de rij huwelijkskandidaten die defileren. Wanhopig organiseert Zazapus de Wijze een wedstrijd: wie een glimlach op het gezicht van de prinses kan toveren, mag haar huwen. Uiteindelijk is het keukenhulpje degene die haar hart verovert. 

Het verhaaltje weegt licht en is niet bijzonder origineel te noemen. Bovendien is er een discrepantie tussen het verhaaltje dat zich op kleuters richt en de tekst die boven hun hoofden schiet. Niet alleen is deze lang, met een stevig volume per pagina, het aantal moeilijke woorden is ook legio: pekelzuurprinses, muggenziftster, fratsenmakers, allegaartje, … Ook zinnen als ‘Haar dwingende blik laat de vlinders in Flubberts buik wild opfladderen.’ zijn geen evidentie bij het voorlezen. En de keuze voor het Nederlandse ‘toetje’, een centraal woord in dit boek, is commercieel wellicht beter, maar bevordert de nabijheid niet.

Gelukkig zorgen de illustraties voor dynamiek: gezien ze bladvullend zijn, domineren ze sowieso het boek, en de verrassende standpunten brengen leven in de brouwerij. Op elke bladzijde kan je op zoek naar de muizen of andere details die je aandacht afleiden van de uitpuilende ogen.