Tab Vidler heeft geen gemakkelijk leven. Ze werkt, net als alle andere weeskinderen in Quentaris, bij de drekbrigade en veegt straten. Om te overleven verkleedt ze zich als jongen. Het enige lichtpunt in haar uitzichtloze bestaan zijn de repetities van het theatergezelschap die ze stiekem bijwoont. Ze droomt ervan ooit zelf actrice te worden. Wanneer ze de jaarlijkse strijd tussen de twee rivaliserende clans van de stad - Duelp en Nibhellin - ontvlucht, stuit ze op de vreemde man, Atz Marossa. Samen met hem raakt ze verwikkeld in een reeks van bizarre avonturen. Omdat Tab de stad als haar broekzak kent, kan ze Atz helpen ontsnappen aan de soldaten van Archon en aan de wraakzuchtige clans. Hun samenwerking krijgt een vreemde wending wanneer Atz van haar verlangt dat ze zich uitgeeft voor de vermiste dochter van de verdwenen prinses Melindel om zo de macht over de stad Quentaris over te nemen. Hoewel ze het liefst zo snel mogelijk uit het web van intriges wil verdwijnen, voelt ze zich toch aangetrokken tot deze rol. Is het slechts een rol, of zou ze een perfecte prinses zijn? ‘De prinses van Quentaris’ is een leuk avonturenverhaal gekruid met wat Robin-Hoodidealisme tegen een Romeo-en-Julia-achtergrond. De personages zijn levendig geschetst. Door de snelle opeenvolging van acties krijgt het boek vaart en voel je je als lezer vooral betrokken bij het hoofdpersonage. Hoewel het verhaal zich ergens in het verleden situeert, is er nergens een geschiedkundige duiding. Het geheel is vrijblijvend geschreven en leest ook zo. Geen bijzondere aanrader, maar best amusante vakantielectuur! Toch nog even vermelden dat de kaftillustratie erg ouderwets aandoet!