Prinsje moet zich aankleden voor een belangrijke dag. De lakei staat al klaar met een zwarte broek en een grijs hemd, maar dat is niet naar de zin van de kleine prins. Hij wil kleur, felle kleuren, en liefst zo veel mogelijk. Op elke bladzijde die je omdraait zal één welbepaalde kleur overheersen en die gekleurde edelsteen zal ook te zien zijn in de kroon bovenaan de bladzijde. 

Hoewel het een kartonboekje is, is het in veel opzichten een buitenbeentje – maar dan wel een positief buitenbeentje. Dit boekje onderscheidt zich al door zijn vorm: de bovenkant van de prinsenkroon vormt de bovenkant van het boekje. Binnenin zijn er weer heel wat leuke details te ontdekken (de kleine knuffel die overal meegaat, de lakei die de orde wil bewaren en steeds een zwart kledingstuk bij zich heeft ...)  zodat het boekje ook door 2- en 3-jarigen nog graag gelezen zal worden. Een eervolle vermelding voor de diversiteit in het boekje en het laten vallen van wat typisch voor meisjes of jongens is. Zo draagt Prinsje op een gegeven moment een blauwe rok omdat die nu eenmaal leuk is om mee te dansen, en verder wordt er geen woorden meer aan vuil gemaakt. Er komen zwarte en witte personen in voor en prinsje zelf komt uit een gezin van een vader met een witte en een moeder met een bruine huidskleur. Er komen heel wat kleuren aan bod, maar dat is ondergeschikt aan het verhaal zodat het op de eerste plaats een fijn en grappig verhaal is over een prinsje die zijn eigen kleding wil kiezen. 

De tekst is kort en in rijmvorm, maar er wordt wel gewerkt met niet voor de hand liggende rijmwoorden, wat een meerwaarde vormt voor het boekje.