Wat doe je als je alleen staat in een vreemd land, zonder middelen van bestaan? De Antilliaanse Raisel weet het antwoord niet zo dadelijk. Wanneer een landgenoot hem een aanbod doet waar veel geld mee te verdienen is, twijfelt hij dan ook amper. Een keuze die hem midden in het prostitutiemilieu doet belanden. Hoe groot Raisels afschuw ook is, de kracht van het grote geld is sterker dan zijn afschuw. Maar dan wordt Raisel op een ongelooflijke manier geconfronteerd met de hardheid van het wereldje en het web van leugens dat dit moet toedekken. Met een vlotte pen schrijft Van den Bogaart bijna 150 pagina’s vol met afkeer. Want dat is het overheersende gevoel wanneer je dit boek ter hand neemt. Maar afkeer wekt interesse en dat heeft de schrijfster goed begrepen. Dit boek boeit, van de eerste tot de laatste bladzijde, het nodigt uit om in een ruk uitgelezen te worden. De schrijfstijl doet eerder denken aan een thriller dan aan een ‘boek met boodschap’ en misschien is dat juist een sterke kant van het boek. Het belerende vingertje verdwijnt hierdoor nagenoeg helemaal. Eén opmerking: op het einde van het verhaal is wel een erg grote rol aan het toeval toebedeeld. Maar de doorsnee puber zal hier zeker geen aanstoot aan nemen en het boek met veel genot verslinden.