Het is zover, Raketje mag voor de eerste keer de ruimte in, helemaal alleen. Raketje is wat zenuwachtig, maar wordt gerustgesteld door de vluchtleiding en na een kus begint haar avontuur. Ze vliegt helemaal tot aan de sterren en dan beseft ze hoe mooi het in de ruimte is. Ze moet echter ook haar taak volbrengen en dan heel dapper terug naar de aarde vliegen. Raketje voert alles prima uit, ze krijgt van iedereen applaus. Hopelijk mag ze snel nog een keer. 

Dit boek wordt aanbevolen voor kinderen die angstig zijn om iets nieuw te beginnen, helaas vind ik dat er bitter weinig aandacht wordt gegeven aan hoe je je dan voelt of wat je kan doen. Verder dan een 'doe het stap voor stap' en 'blijf kalm' geraakt men niet. Het verhaal verrast niet, je blijft wat op je honger zitten. Verder wil men ook informatie geven over de ruimte, maar het niveau van de uitleg stemt niet overeen met de rest van het verhaal. Jonge kinderen kunnen nog niet inschatten wat het is om in negentig minuten in een baan om de aarde te vliegen. Of wat zegt hun het noorderlicht zonder bijkomende informatie? De illlustraties helpen niet om de informatie beter te begrijpen, ze vallen tegen. Sommige illustratie zijn ook helemaal niet te begrijpen zoals je plots Raketje ziet ingekleurd met het donker van de ruimte en de sterren en daar wat hartjes in gezet. Ze komen niet duidelijk over en missen zo de kans om het ruimte-gebeuren aantrekkelijk te maken of de nieuwsgierigheid te wekken. Op één bladzijde kunnen totaal verschillende zaken getekend zijn om ook bij de ene zin nog een tekening te hebben. 

De tekst staat op rijm, wat normaal helpt om vlot te lezen, maar in dit boek is het meer een rem, je voelt dat er gezocht is geweest naar de juiste woorden om het toch te doen kloppen (zoals een vallende ster wanneer het verre van donker is). Daarbij komt dat de rijmende zinnen niet altijd bijeen staan maar soms op de volgende bladzijde te vinden zijn, waardoor het effect van het rijm verloren gaat.