Stel je een wereld voor waarin paden, wegeltjes, huizen en villa’s zich bovenin de bomen bevinden. Gelukt? Welkom in de wereld van Arborium! In dit gebladerde rijk treffen we de vondeling Ark, een jonge klusjesman die volledig ‘op het verkeerde moment op de verkeerde plaats’ is. Wanneer hem immers op een niet zo’n mooie dag een complot ter ore komt om de koning van de troon te gooien, is hij zijn leven niet meer zeker. Samen met zijn vriend Mucum begint hij aan een race tegen de tijd. Het is maar zeer de vraag of ze de koning wel zullen kunnen bereiken, tenslotte zijn ze maar eenvoudige jongens. Bovendien zit de vijand achter hen aan. De toekomst van hun ecologische paradijs hangt van Ark af …
In eerste instantie lijkt dit boek op een spannend avonturenverhaal, overgoten met een milieuvriendelijk sausje. Op een boeiende manier heeft de auteur mythische elementen doorheen het verhaal geweven. Zo is er de geheimzinnige vrouwe Corwenna, heerseres van de flink uit de kluiten gewassen raven; een vrouw die trouwens de echte moeder van Ark blijkt te zijn. Er is de koene ridder die zijn meester verraadt, de zoon die tegen zijn vader in opstand komt enz. Boeiende personages die de leeshonger prima aanscherpen. Gecombineerd met leuke vondsten, zoals het amusante volk van de Wortelschieters, vindt het boek een goede mix tussen een magische wereld, een zoektocht naar afkomst, een liefdeshistorie en de milieules.
Wat echter de climax van het boek had moeten worden, ontaardt naar ons aanvoelen in een iets te bloederige eindstrijd tussen de goeden en slechten. Daarenboven is dat gevecht zo overdadig beschreven dat het af en toe lastig volgen is. Dat de auteur er bovendien voor kiest om een sympathiek personage op te offeren, maakt het er niet beter op. Zeker omdat het contrast met het slot wel vrij groot is. Oké, we hebben mensen verloren, maar het rijk is gered, hieperdepiep hoera … zo komt het alleszins over.
Positief is wel dat Ark een evolutie doormaakt in het verhaal en zo boven zichzelf kan uitgroeien. Omdat hij een bijzondere afkomst heeft, zal zijn leven verplichtingen inhouden, maar dat kan hij aanvaarden.
Conclusie: Ravenwoud is een degelijk magisch verhaal dat je met plezier leest, maar waarvan de laatste hoofdstukken nodeloos gewelddadig zijn. Toch volgens ons gevoelige zieltje.