Dit verhaal speelt zich af in een imaginaire hedendaagse natie waar een fascistische groep, de ‘Falanx’, het bewind voert. De kinderen van vermoorde verzetsstrijders worden in een streng internaat gestopt voor ‘heropvoeding’. Vier dappere jongeren, twee meisjes en twee jongens, weten te ontsnappen. Zij willen het verzet, dat in het verborgene altijd is blijven smeulen, weer aanwakkeren en zij slagen daar ook in. De falanx bedient zich van erg barbaarse praktijken zoals gladiatorengevechten tussen gevangenen en laat zich bijstaan door een troep beestachtige fantasiefiguren, de ‘hondmensen’, wat meer dan eens tot erg wrede en bloederige scènes leidt. De rebellen, vaak uit kunstenaarshout gesneden, zijn vrijheidslievend en vredelievend van inborst, maar laten zich niet onbetuigd in de strijd voor de goede zaak. Hun methodes zijn meer gebaseerd op sociaal en psychologisch doorzicht. Kunst, met name de muziek, weten zij te gebruiken om het verlangen naar het betere in de mens wakker te schudden. Met de hulp van de goedaardige, sterke ‘paardmensen’ kan de bezetter ten slotte verslagen worden. Eén van de vier jonge hoofdpersonages sterft de heldendood, maar voor het overige mondt alles uit in een good old happy end. Mourlevat schreef een spannend avonturenverhaal dat de wreedheid van fascistische regimes impliciet aan de kaak stelt, maar verder gaat zijn verdienste niet. Zijn personages blijven veeleer typetjes dan mensen van vlees en bloed (hoewel dat laatste soms rijkelijk vloeit) en ook wat ideologieën en maatschappijbeeld betreft, heeft hij weinig aandacht voor verdieping of nuancering. Zijn taalgebruik is levendig en plastisch, maar vertoont geen literaire kwaliteiten. De vertaling loopt her en der mank. Kortom, een (ont)spannend boek voor tussendoor, meer potentieel zit er niet in dit stoere ‘Rebels bloed’ met zijn wat te rozig uitgevallen kaft.