Rinus is een kleine neushoorn die een dagje bij opa komt spelen. Maar opa wil helemaal niet spelen, opa is al oud en wil rusten en zich laten verzorgen. Wanneer opa in slaap valt, is dat voor Rinus het moment om stoer te gaan doen, even stoer als zijn opa was vroeger. Helaas loopt het mis en moet hij om hulp roepen. Gelukkig kan zijn opa nog altijd ontzettend snel en heel sterk zijn.  

Meestal is het ofwel de tekst ofwel de illustraties die het boek maken en het andere overtreffen. Bij Ingrid en Dieter Schubert is dat niet het geval, ook niet in dit boek, ze zijn elkaar gelijke, maar wel van een hoog niveau. Het verhaal is prima te volgen zonder tekst, maar omgekeerd heb je geen behoefte aan tekeningen wanneer het verhaal enkel zou voorgelezen worden. Dat ze elkaar op zo'n manier versterken en een geweldig mooi en sfeervol boek creëren, is als lezer een feest. 

De manier waarop opa wordt omschreven is zo herkenbaar, hij wordt nog altijd als een held gezien, maar één die wel wat rust nodig heeft. Nochtans hangen zijn medailles nooit ver weg. Rinus daarentegen is één en al energie en die moet er dan ook af ('Wilder dan wild, wilder dan opa ooit was.  Als hij aan komt stormen, gaat iedereen ervandoor). De sterkte van dit verhaal zit niet alleen in het ontroerende van een grootouder die in alle staten verkeerd wanneer er iets mis is met zijn kleinkind, maar ook in de details die enorm humoristisch zijn, zowel in de tekst als in tekeningen (een neushoorn zo oud en zo groot met een flashy groene bril achter zijn oren en zittend in het dunste schommelstoeltje dat je kan vinden). Of niet humoristisch zijn en even een kleine boodschap willen meegeven zonder al de aandacht weg te graaien (denk hierbij aan het tasje van Rinus in de regenboogkleuren). De illustraties bevatten een soort dynamiek die de jeugdigheid van Rinus benadrukken door de achtergrond mee te laten bewegen aan de wildheid van Rinus.