Op een ochtend ligt er een krokodil in Rita’s bad. Op de vraag wat hij daar doet, krijgt ze geen antwoord. Dan maar samen ontbijten, afwassen en de trein op om te gaan vissen. Dat hij borden laat vallen en absoluut niet snel genoeg kan stappen, vindt ze niet erg, zolang hij maar stilzit bij het vissen. Algauw blijkt dat hij al helemaal niet kan stilzitten maar wel kan vissen als de beste! Rita heeft een nieuwe huisgenoot! Dit pretentieloze verhaal is sober en leuk om te lezen en/of uit voor te lezen. Het prettige zit 'm vooral in de voortdurende kritiek die Rita op Krokodil heeft, die hem niet schijnt te deren ... Met zijn nonchalante houding presteert Krokodil het om zowat alle vissen te vangen die er in het water zitten. (Die worden ook allemaal afgebeeld en we krijgen er de namen bij.) Maar zelfs al zou dat vissen evengoed mislukt zijn als alle andere dingen die Krokodil ondernam, dan nog krijg je het gevoel dat Rita hem zonder meer zou aanvaarden als haar nieuwe huisgenoot. De tekeningen die hoofdzakelijk in gouache en pen en eenvoudige kleuren werden uitgevoerd, sluiten door hun no-nonsensestijl goed aan bij de sfeer van het verhaal. Het prentenboek munt niet uit in originaliteit, maar is toch eerlijk gemaakt!