Het ei waarin roodborst Robin groeit, valt na een storm in een muizenhol. Daar komt ze terecht in een muizenfamilie wiens leven in het teken staat van kruimels. Broodkruimels, taartkruimels, koekkruimels … de muizen willen het allemaal! De beste kruimels zijn natuurlijk de kruimels die mensen in hun huizen achterlaten. Samen met Robin proberen de muizen binnen te dringen in de “Mjensenhuizen” om er enkele kruimels te kunnen verorberen. Na vele pogingen en confrontaties met de huiskat, hebben ze nood aan een beter plan. De ekster vertelt hen dat er een kerstster is die mensen op hun kerstboom plaatsen en waar ze hun wensen aan toevertrouwen. Dat brengt Robin op een idee: de kerstster “snaaien”.

Het boek is gebaseerd op een animatiefilm van Aardman, te zien op Netflix. Een boek maken van een film is een grote uitdaging en iets wat je, in een ideale wereld, enkel toevertrouwt aan de beste auteurs ter wereld. Bij het maken van dit boek zijn duidelijk niet de beste auteurs gevraagd, en al zeker niet de creatiefste. Al bij de eerste zinnen wordt duidelijk dat de auteurs er niet in slagen om een goede zinsopbouw en spanningsboog te creëren. Ook inhoudelijk laat dit boek te wensen over. Het verhaal springt van de hak op de tak en doet denken aan een zwalpende boot zonder kapitein.

Ook de opzet van het boek is onduidelijk. Als dit een kerstboek moet voorstellen, dan komen heel wat boeken die sterren, dennenbomen of dieren integreren in aanmerking om zich als kerstboek te identificeren. Soms is het beter om verhalen niet te koppelen aan feestdagen. Al helemaal niet als de lezers het gevoel krijgen dat de integratie van de feestdag vooral als commercieel uitgangsbord wordt gebruikt.

Hoewel de illustraties sprookjesachtig zijn opgesteld, kan dit boek moeilijk bekoren. Het verhaal leent zich misschien voor een animatiefilm, maar niet voor een kinderboek. Er is dus hoop dat de film beter is. Dit boek was alvast beter achterwege gebleven.