Robin Roodborst voelt het niet: de warme, gezellige kerstsfeer waar iedereen zo naar uitkijkt. In plaats daarvan besluit hij iets drastisch te doen — hij wil Kerstmis stelen. Vastberaden verzamelt hij een stel medeschurken om zich heen, ontvoert de kerstman en neemt zijn slee over. Zo hoopt hij te voorkomen dat er nog cadeautjes worden uitgedeeld. Gelukkig vinden de andere roodborstjes uit de buurt het niet leuk dat Robin Roodborst hun goede naam verpest en besluiten ze om er iets aan te doen. De kerstman doet Robin Roodborst uiteindelijk tot inkeer komen, waardoor Robin toch de charme van Kerstmis gaat inzien. 

Rachel Morrisroe heeft al meerdere succesvolle kinderboeken op haar naam staan, en daardoor lagen de verwachtingen voor Robin Roodborst steelt Kerstmis hoog. Toch leest dit verhaal iets minder vlot dan haar eerdere werk. De tekst voelt bij momenten wat stroef aan, wat mogelijk te maken heeft met het feit dat een andere vertaler aan dit boek heeft gewerkt. Het verhaal is bovendien niet op rijm geschreven, wat een gemis is voor dit soort prentenboeken — het ritme dat vaak zo kenmerkend is, ontbreekt hier een beetje. Ook blijft er af en toe een Engels woord staan (zoals ‘mistletoe’ in plaats van ‘maretak’), wat storend kan zijn voor jonge lezers of voorleeskinderen. De opbouw van het verhaal volgt een klassiek patroon: een schurk met een plan, helden die ingrijpen, en een slot waarin de boosdoener tot inkeer komt. Niet vernieuwend, maar wel effectief. De illustraties zijn rijk aan details en levendig. Kleuters zullen bij elke lezing weer nieuwe dingen ontdekken in de prenten. De expressieve gezichten van Robin Roodborst en de andere personages brengen de emoties goed over.

Kortom: Robin Roodborst steelt Kerstmis is een leuk kerstverhaal met een vertrouwde boodschap. Het doet qua sfeer wat denken aan een versie van De Grinch. Ondanks dat het verhaal niet bijzonder origineel is, blijft het een fijne aanvulling op de kerstboekencollectie.