Saar is heel blij: ze wordt binnenkort grote zus. Samen met mama bereidt ze al heel wat voor: de kleertjes en het speelgoed worden gesorteerd, het wiegje wordt klaargezet. Dan is het eindelijk zo ver en kan Saar de baby echt zien. Ze is zo fier nu ze grote zus is. Ze helpt papa bij het verversen van de luier en als de baby in bad gaat, steekt ze ook graag een handje toe. Bij elke handeling krijgt ze de bevestiging dat zij nu echt wel groot aan het worden is: zij hoeft geen luier meer, geen wiegje, geen rammelaar. Dan komen opa en oma op bezoek. Saar vindt het plots niet meer leuk: alle aandacht gaat naar de baby en het lijkt wel alsof oma en opa vergeten zijn dat Saar er ook nog is. Saar wordt boos en vindt de baby stom. Maar ze draait heel vlug bij als ze ziet dat ze een groot cadeau krijgt van haar grootouders: een echt bed, zonder spijlen. De rust keert snel weer en Saar vindt het weer fijn om grote zus te zijn. Een prentenboek waar enkele thema’s tegelijk aan bod komen: de tegenstelling tussen groot en klein, jaloers zijn en hoe je leven verandert als je niet meer enig kind bent. Het geheel ziet er kleurrijk en herkenbaar uit. De grote, vrolijke illustraties ondersteunen het verhaal zeer goed. Hier en daar is de lay-out te druk doordat de tekst kris-kras door de illustraties staat. Op de schutbladen staan aanwijsplaten waarop peuters de voorwerpen uit het verhaal kunnen aanwijzen. Deze aanwijsplaten worden begeleid met wat vragen: wat is van Saar? Wat is van de baby? De vraag die vele lezertjes stelden was: is het nu een broertje of een zusje? Dit wordt in het verhaal niet gezegd. Pauline Oud maakte al vele, gelijkaardige peuterboeken, denk maar aan Fien en Milo, Kas en nu dus ook Saar. Ze slaagt er telkens in om herkenbare thema’s aan te bieden op een erg toegankelijke manier.