Voor het eerst kust Johanna op het strand een jongen, Zoltan. Het is een magisch moment dat ze koestert. Twee dagen later komt haar moeder om het leven en valt het contact met Zoltan stil. Ze snapt niets meer van het leven en blijft achter bij haar vader die dolfijnen traint in het dolfinarium. Johanna zoekt troost bij de dieren in het dolfinarium, de wereld die haar vader zo goed kent. Samen proberen ze zich er doorheen te slaan, zoeken ze steun bij elkaar en bij Ewald, de zeeleeuw die getraind wordt door haar vader. Johanna krijgt argwaan wanneer ze mijnheer Van Elsacker, de baas van het dolfinarium, stiekem ziet trainen met Ewald. En dan is er nog het hoorntje dat ze vond op het strand en dat haar meeneemt naar een andere wereld, een tussenwereld waarin ze haar moeder weer ontmoet.

Ook voor Zoltan is het leven niet steeds eenvoudig. Zijn vader werkt aan supergeheime projecten voor de US Navy waardoor ze heel vaak dienen te verhuizen. Na drie jaar in San Diego was de oversteek naar het koude België moeilijk te verteren, maar dan ziet hij Johanna. Zijn vreugde is echter van korte duur wanneer hij opnieuw moet verhuizen naar San Diego, ver weg van Johanna. Zus Emma probeert Zoltan en Johanna terug samen te brengen, maar maakt daarbij een keuze die Zoltan haar niet in dank afneemt. Gelukkig gaat het toch de goede kant op en kunnen Johanna en Zoltan nog even genieten van elkaar. Pas dan wordt duidelijk wat er werkelijk aan de hand is in het dolfinarium en komen hun werelden voorgoed bij elkaar!

Een warm verhaal dat je meeneemt naar de leefwereld van Johanna en Zoltan. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de twee personages die op hun eigen manier heel wat te verwerken hebben. De verwarrende emoties van beide tieners komen herkenbaar naar voor. Wel jammer dat het happy end nogal gekunsteld is door de vele toevalligheden.