Sarah breekt per ongeluk het mooiste halssnoer van mama. Omdat mama haar verboden had om ermee te spelen durft Sarah dit niet te bekennen. Iedereen in haar omgeving merkt dat Sarah ergens mee zit en telkens ze dit ontkent, floept er een spookje uit haar mond. Deze spookjes blijven rond haar toeren en maken haar vreselijk ongelukkig. Als Sarah eindelijk alles opbiecht, verdwijnen de spookjes en kan ze weer gelukkig zijn. Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van het meisje en staat dus in ‘ik’-vorm, wat de inleving zou moeten bevorderen, maar niet alle kleuters hebben zo iets al meegemaakt. Soms is de woordenschat ook vrij moeilijk, de symbolische betekenis (filosofie) die er achter zit, is niet zo eenvoudig. Een boekje dat gaat over de gewetensvorming bij jonge kinderen. Hoe een leugen of een geheimpje het moeilijk of onmogelijk maakt om nog te genieten. Jammer dat het allemaal zo expliciet en moraliserend klinkt. Je kan je moeilijk voorstellen dat een kleuter iets zegt als: "Ik hou te veel van de warmte in hun armen." De illustraties zijn bovendien ongelooflijk stijf en statisch.