Merel en Melle, een tweeling, gaan met de klas en meester Bert een namiddag schaatsen. Het dooit al een beetje en iedereen wordt nat. Op  de terugtocht, vinden Merel en Melle in het riet een gewonde meeuw. Ze besluiten het dier naar het vogelasiel te brengen. In het asiel helpt Arend de dieren verzorgen. Arend is bijzonder, hij praat weinig en is wat mensenschuw. Merel en Melle besluiten op zaterdag nog één keer te gaan schaatsen en tevoren naar de zieke meeuw te informeren. Arend denkt dat hij erbovenop komt. Wanneer hij ziet dat Merel en Melle gaan schaatsen waarschuwt hij hen voor de 'Albatros'. Merel begrijpt echter niet dat een albatros gevaarlijk kan zijn. Tijdens het schaatsen dwalen ze te ver af en een dik mistgordijn sluit hen in. Wanneer ze besluiten terug te keren horen ze een ontzettend gekraak en gebrom van een groot zwart gevaarte dat hen achtervolgt...
Spannende lectuur voor achtjarigen, al zullen Belgische kinderen het leuke van ijsschaatsen niet zo intens ervaren als de Nederlandse jeugd. Het verhaal is met vaart geschreven en geeft veel informatie over watervogels. De spanning wordt erin gehouden tot op het einde, door het misverstand over de 'Albatros'. Leuke zwart-witillustraties.