De drie boeken van 'Schaduwland' bundelen, is volgens mij niet het beste idee dat uitgeverij Van Goor al gehad heeft. Hoewel de boeken erg beeldend en met vaart zijn geschreven, zijn er heel wat betere boeken in dit genre te vinden. Er zit zoveel herhaling in de drie delen dat ze na elkaar lezen wel een erg saaie bedoening wordt. De demonen, krakende deuren, huilende geluiden etc. kunnen je als lezer na verloop van tijd  nauwelijks nog angst aanjagen. Je kampt al snel met een déjà-vu gevoel, terwijl je toch wel graag zou weten hoe het verhaal afloopt. Een frustrerende verslaving, omdat de auteur maar met mondjesmaat informatie geeft. Alles welbeschouwd zijn de drie boeken in enkele zinnen samen te vatten. Wanneer Daves vader overlijdt, wordt Dave geconfronteerd met zijn eigen geschiedenis die hij nog niet kende. Het blijkt dat zijn vader zijn echte vader helemaal niet is en dat Dave de magische krachten van een nachtvleugel heeft. Dit speelt zich allemaal af in het Huis van de Raven, een akelig groot huis gebouwd in een heel klein dorpje op Amerikaanse kliffen, bovenop het grootste hellegat (woonplaats van de demonen) ter wereld. In dit dorpje maakt Dave vrienden die we erg oppervlakkig leren kennen en krijgt hij een nieuwe leermeester (Voogd), die in de clinch ligt met zijn nieuwe familie. In elk van de drie boeken bestrijdt Dave een of meerdere afvalligen van de nachtvleugelfamilie (met als belangrijkste schakel Antoine Ensuivre), die geholpen worden door een aantal demonen. Dit terwijl hij een prille relatie heeft met zijn huisgenote Cecile, waarvan hij echter niet zeker weet of ze al dan niet zijn zus is. Tegen het einde van boek 3, na bijna 900 bladzijden, is het kwaad nog steeds niet verslagen en weten we nog steeds niet wie Daves vader is. Ook zijn moeder kennen we enkel oppervlakkig. Er is iets met haar aan de hand … maar wat? Moet ik nu echt nog een vierde boek lezen?