Drie tieners, drie verschillende leefwerelden, één gezamenlijk verhaal.
Tiener 1: de niet bepaald populaire Ruben ontsnapt aan het gepest op school door zich uit te leven in een online rollenspel. In die wereld wordt hij wel gewaardeerd door het team waar hij deel van uitmaakt.
Tiener 2: Miranda is een ietwat verwend rijkeluiskind dat zichzelf verliest in obsessief gedrag en opgelegde regeltjes. Zij speelt onder haar alterego Picnic hetzelfde game als Ruben, zonder dat ze elkaar in real life kennen.
Tiener 3: Shadow tenslotte is een zwart meisje uit Afrika dat haar land ontvlucht is na een stammentwist. Haar grootste uitdaging vindt ze niet in een computergame, maar in het uit de handen blijven van een zogenaamde witchdoctor, een man die net als Shadow vertrouwd is met de geheimen van voodoo.
En daarmee belanden we meteen bij het thema van dit boek: de Afrikaanse voodoo. Na de tovenaarsleerlingen, vampieren en andere creaturen hebben de schrijvers nog een nieuwe invalshoek gevonden: voodoogebruikers. Wie daarbij denkt aan poppetjes waar men naalden in prikt: ja, juist gedacht!
Even terug naar onze drie tieners. Hoe uiteenlopend hun levens ook zijn, toch raken hun levens met elkaar vervlochten, wat grote gevolgen heeft voor alle drie. Door het verhaal worden ze met hun demonen geconfronteerd en leren ze zichzelf ook beter kennen. Aan de lezer om te oordelen of dit door of ondanks de voodoo komt.
Origineel is wel dat de actie in Stockholm wordt geplaatst en dat de auteurs op subtiele wijze ook de vluchtelingen- en illegalenproblematiek in het verhaal verweven. Shadows twijfels en overpeinzingen zijn treffend weergegeven, al draait alles natuurlijk om het gehocuspocus van de Afrikaanse toverkunsten.
Overduidelijk is dat een van beide auteurs mee heeft geschreven aan een aantal tv-series en films, want het geheel is flitsend, afwisselend, met behoorlijk wat dialogen en actie. De voodoopraktijken leiden soms zelfs tot bepaald onsmakelijke taferelen. Voer voor de liefhebbers dus.
Maar is dit het boek waar iedereen het over heeft en dat iedereen wil lezen, zoals de quote op de achterflap vermeldt? Nee, verre van. Dit is gewoon een vlot, avontuurlijk verhaal, maar echt meeleven met de hoofdpersonages doe je niet. Vooral Ruben en Miranda zijn nogal clichématig neergezet als de nerdy, gepeste knul en het best wel populaire, maar nuffige burgertrutje, die elkaar uiteraard meer dan sympathiek vinden. Shadow is dan veel meer een authentiek personage.
Enfin, om een dooddoener te gebruiken: goed in zijn genre. En natuurlijk komt er een tweede deel, want het einde biedt daar alle mogelijkheden toe. Nog genoeg poppetjes waarin geprikt dient te worden ...