Shinu is het Japanse woord voor sterven en dat is precies wat in de harde wereld van Ish volop aan de orde is, hoewel de meeste mensen dat niet eens beseffen. Nochtans wordt het leven van de mensen gestuurd door de Shinu-band die iedereen vanaf de leeftijd van zestien krijgt aangemeten en die nooit meer kan worden verwijderd. Van zijn pleegvader Gus, die blijkbaar meer weet dan de doorsnee burger, heeft Ish geleerd dat die Shinu-band de levensverwachting van iedereen laat zien. En die is vaak ontgoochelend laag; de meeste mensen zullen niet ouder worden dan een jaar of dertig. Het bestuur is hard: wie een laag shinu heeft, wordt ingezet voor hard, afstompend werk en verdwijnt na verloop van tijd in de raderen van het systeem. Als een van de weinigen in de stad waar elke jongere op zijn zestiende heen moet om te werken, weet Ish hoe pervers dat hele systeem in elkaar zit. Dankzij de lessen van Gus doorziet hij de techniek van brood en spelen die de werknemers relatief tevreden houdt ondanks hun kleurloze bestaan. Ish is vast van plan om te rebelleren en om ‘het Beheer’ te ondermijnen. Hij wil ontsnappen uit de wurggreep van Shinu die al zijn doen en laten controleert. Om zijn doel te bereiken gaat Ish letterlijk over lijken, hij is niet bepaald een voorbeeldpersonage waar de lezer zich graag mee identificeert. Hij koopt en verkoopt seks, laat zich verleiden door drank en draait volop mee in het systeem van gevechten en weddenschappen op de ‘fighters’. Uiteindelijk raakt de jongeman toch uit de stad al is het op een heel andere manier dan hij had gepland. Het einde van het boek vraagt duidelijk om een vervolg. Samen met een aantal gelijkgezinden is Ish erin geslaagd om (tijdelijk?) onder de radar van het systeem te leven. Het ziet ernaar uit dat het groepje zal proberen om andere outcasts op te sporen. Een verzetsbeweging lijkt in de maak.

Shinu is een hard en rauw boek over een grauwe wereld  waar overleven het hoogste goed is. Het levert heel wat actie en geweld op, seks is handelswaar en relaties zijn strategische zetten. De karaktertekening van de personages is bij dit alles duidelijk van ondergeschikt belang. Enkel hoofdpersonage Ish wordt echt uitgewerkt, voor het overige gaat het om redelijk schimmige en daardoor inwisselbare personages die slechts de actie dienen. Het verhaal zelf zit stevig in elkaar maar toch zijn niet alle verhaalwendingen even overtuigend. Zo lijken Ish’ eerste ontsnappingspogingen bijzonder naïef en ook later trapt hij met open ogen in de val die voor hem wordt opgezet.
Voor dergelijke dystopische literatuur is er blijkbaar een groot publiek; het succes van reeksen als 'Hungergames' en 'Gone' getuigt daarvan. Shinu speelt in op eenzelfde doelgroep. De auteurs hebben grote plannen: ze willen een hele Saga realiseren (een tweede deel is gepland voor het najaar 2016) en ze bouwen naast de boeken ook een website uit waarop de nieuwsgierige lezer de Shinuleaks-files kan raadplegen. Deze documenten tonen aan hoe de troosteloze wereld van Ish haar wortels heeft in onze maatschappij. Meer informatie over het schrijverscollectief achter deze saga en over de hele opzet van de reeks is te vinden op de website: http://www.shinuleaks.com.