Moet Liesbet Slegers überhaupt nog voorgesteld worden? Karel en Kaatje, haar bekendste figuurtjes, zijn genoegzaam bekend bij jonge kleuters en in haar heel herkenbare stijl verschenen er ook prentenboeken over diverse beroepen en de feesten van het jaar. Vele kleuterleidsters zijn Slegers dan ook – en terecht – dankbaar. Waar bovenstaande boeken zich richten op plus-tweejarigen, zijn er nu ook enkele titeltjes verschenen die zich richten op de peutertjes vanaf twaalf maanden, een leeftijd waarop kinderen enorm bezig zijn met hun dagelijkse bezigheden, die hun hele wereld vormen. ‘Slapen’ en ‘Eten’ zijn dus zeer logische onderwerpen voor deze fris ogende boekjes, die met hun stevige kartonnen pagina’s zeer scheurbestendig zijn. Zowel bij ‘Slapen’ als bij ‘Eten’ lacht een vrolijk kindje ons toe van op de kaft. Het principe is eenvoudig: het kind vertelt ons telkens wat hij ziet of doet, in voor peutertjes heel herkenbare tekeningen en dito taal. Zo zit bij het eetthema het kindje in zijn stoel, doet hij flink zijn slabbetje om en geniet hij ten volle van de lekkere boterham, de beker water en de yoghurt. Afgesloten wordt er met flink handgeklap, want welk kind zou er niet trots zijn als hij alles braafjes verorberd heeft? Eenzelfde stramien zien we bij het slapen. Elk flink kind doet toch zonder mopperen zijn pyjama aan, drinkt zijn beker melk leeg, leest zijn boekje – kijk, dat vinden we nu echt bij het slaapritueel horen – en gaat dan slapen met zijn allerliefste knuffel. Het leven van een jong kind kan toch zó eenvoudig zijn, zeker in de boekjes van Liesbet Slegers.