Sneeuwwitje is een wondermooie prinses die op een dag samen met de jager het bos in gaat. De stiefmoeder geeft de jager de opdracht om Sneeuwwitje te doden omdat zij anders niet meer de mooiste van het land is. De jager heeft echter medelijden met Sneeuwwitje en laat haar ontsnappen. Zo belandt ze bij het huisje van de zeven dwergen waar ze meteen erg welkom is. Helaas komt de stiefmoeder dat te weten en wil ze Sneeuwwitje doden. Na een aantal mislukte pogingen (de dwergen weten Sneeuwwitje telkens weer te redden) lukt het de stiefmoeder om Sneeuwwitje een vergiftigde appel te laten eten. De dwergen zijn ontzettend droevig en leggen haar in een glazen kist. Een prins die haar zo ziet liggen wil haar meenemen naar zijn paleis, maar hij struikelt met de kist en het stukje giftige appel schiet uit haar keel. Ze zijn meteen smoorverliefd op elkaar en rijden samen naar de prins zijn kasteel. En dan is er nog een tweede verhaal over de zeven dwergen. Zij willen een feestje organiseren omdat de winter overgaat in de lente. Alle zeven op een rijtje vertrekken ze goed op tijd om zeker niet te laat te komen. Onderweg echter belandt de ene dwerg al slapend in een boom, de andere wil eerst nog wat hout hakken, nog een andere ziet een gewond hertje dat verzorgd moet worden en uiteindelijk zijn ze allemaal ergens mee bezig voor ze op het feestje zijn aangekomen. Gelukkig kent Sneeuwwitje haar zeven vrienden al een beetje en heeft zij voor de vlaggetjes gezorgd zodat ze meteen kunnen beginnen feesten. De laatste pagina's zijn gevuld met een doolhof, een zoekplaat met acht verschillen en een spel met schaduwdieren

Sprookjes zijn heerlijk om te lezen of voor te lezen, ook de gekende klassiekers zijn regelmatig aan een vernieuwing toe. Het is echter jammer dat de indruk wordt gecreëerd dat de sprookjes op zich niet meer voldoende zijn en er iets extra bij moet gecreëerd worden. In plaats van een meerwaarde te vormen voor het boekje doen ze afbreuk aan de wereld van Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Het verhaaltje over de zeven dwergen kan echt niet boeien en het voelt aan alsof het er met grootse moeite is 'bijgesleurd'. De dwergen worden eerst stuk voor stuk voorgesteld, maar op een andere manier dan je gewoon bent. Op zich niet zo erg, maar wanneer het verhaaltje over de dwergen begint en het een herhaling van hun voorstelling blijkt, is het een teleurstelling. Het is jammer dat er niet meer wordt gefantaseerd over het leven van de dwergen, over het leven van Sneeuwwitje in het kasteel, of het zou leuk zijn om de prins mee te betrekken in het vervolgdeel. De opbouw, de plot, de vlotheid van het verhaal staat ook in schril contrast met het originele sprookje: je mist een verhaallijn en het einde is ook zo plots. Als lezer blijf je een beetje verweesd achter; plots is iedereen toch bij elkaar en wordt er toch gefeest. De illustraties daarentegen maken veel goed. Grote illustraties, vaak over de volledige twee bladzijden scheppen een intieme sfeer. Zowel het gevaarlijke van het donkere bos, als de lichtheid waarmee de prins arriveert, zijn op een intense manier weergegeven. Er heerst iets dromerig over de dwergen. De verdeling tekening en tekst is aangenaam en duidelijk.