De hond Snuffel houdt van heel veel dingen: van kauwen, krabben, rennen, graven, slapen, maar niet van zijn nieuwe jas. Dus gaat hij zonder jas in de plassen spelen. Wanneer grote honden zijn speelplezier verknallen, is hij heel boos. Maar zijn vriendinnetje Roos kan hem weer uit zijn boze bui halen, en hem zelfs zijn nieuwe jas doen aantrekken.

De kracht van dit prentenboek zit in de illustraties. Snuffel is een heel expressief hondje. De houding van zijn kop of de stand van zijn ogen vertellen helemaal hoe hij zich voelt. En gezien er niets te zien is op de achtergrond, krijgt hij natuurlijk ook de volle aandacht. Bovendien speelt de illustrator met ritme. Wanneer Snuffel heel actief is, staan er wel negen tekeningen van hem op een blad. Wanneer hij zich alleen voelt, wordt dat in de verf gezet door een blauwe dubbele bladzijde met een enkele Snuffel.

Hoewel hondjes de hoofdrol spelen, kunnen peuters en kleuters zich ongetwijfeld herkennen in hun gevoelens: blij, boos, eenzaam, verdrietig en ook in een gebeurtenis als de groten die het spel van de kleintjes verstoren. De logica waarom Roos met het gehate jasje komt aanzetten, ontgaat me wel een beetje. De tekst laat zich prima voorlezen voor heel jonge kinderen.