'Soepletters' is geen gewoon boek. Al bij het bekijken van de cover en het lezen van de naam Mieke Versyp (bekend van o.a. Linus), weten we dat ons een speciale traktatie te wachten staat. En het vermoeden klopt: dit verhaal staat bol van fantasie en is doorspekt met originele afbeeldingen.
Op een dag komt een jongen samen met zijn broers en kleine zus van school terug. Onderweg wil zijn zusje niet meer stappen en wanneer hij koppig verder stapt, verliest hij haar even uit het oog. Gevolg: zijn zusje is nergens meer te vinden.
De verdwijning van zijn zusje is het begin van een spannende zoektocht. Hij wordt naar mysterieuze plekken geleid en heeft maar één zekerheid: hij moet vertrouwen op de woorden en de letters die hem de weg tonen.
Je zou misschien kunnen zeggen dat het thema (een verloren zusje) al tientallen keren voorgekauwd werd, maar Versyp slaagde erin om het geheel haar eigen draai te geven. Soms waan je je als lezer in het wonderland van Alice, zoals wanneer een mannetje met een gekke kachelbuishoed de jongen op het goede (?) pad komt zetten. Ook wanneer zusje is teruggevonden blijft er een waas van mysterie hangen. Niet alle raadsels zijn opgelost.
'Soepletters' is een verhaal geschreven voor en door kinderen. Het boek is geïnspireerd door de kinderen van de Freinetschool Mandala bis, gelegen is in een multiculturele wijk in Gent. De multiculturele elementen zijn dan ook subtiel merkbaar in het verhaal, maar je moet soms heel erg opletten, wil je ze vinden.
Maar is dit een kinderboek? De speelse letterzoektocht en het thema doen vermoeden van wel, anderzijds is dit thema vaak op een eerder beangstigende, donkere wijze uitgewerkt. De dubbele bodems en woordspelletjes doen wegdromen, maar roepen soms vraagtekens op die een lagereschoolkind niet zal vatten.
Zoals wel tegenwoordig wel vaker gebeurt, is dit boek er eentje dat je niet zomaar in één hokje kan stoppen. De vele laagjes doen lezen en herlezen.