Soms ben ik...
Mooie prentenboeken over dieren en gevoelens zijn er bij de vleet. Wat maakt dit prentenboek van Kathrin Schärer dan zo bijzonder? Wel, sla even de eerste bladzijde open. Daar wacht een schattig stokstaartje met zijn hoofd op zijn knieën. Met blinkende oogjes kijkt hij ons heel nieuwsgierig aan. Hij valt haast uit het kader, recht in onze armen. De toon is meteen gezet.
Schärer portretteert dieren als de beer, muis, eekhoorn en stokstaartje met een brede waaier aan gevoelens. Dat zijn de klassiekers 'blij', 'bang', 'boos' en 'verdrietig' natuurlijk, maar ook minder voor de hand liggende emoties als 'zo aan de beurt', 'beschermd' en 'goed verstopt'. Sommige illustraties zijn echte juweeltjes, zoals bij 'buitengesloten' waarin ze dat korte subtiele moment van verwarrende gevoelens precies goed weet te capteren. En de geïrriteerde roofvogel bijvoorbeeld, die wil je liever niet tegenkomen.
Aan de hand van de illustraties kunnen kinderen gevoelens herkennen en benoemen en meeleven met de dieren. In elk dierenportret ligt de volledige focus op de expressie van een bepaald gevoel. Er zijn weinig tot geen achtergronddetails en slechts één woord als tekst. De dieren zijn ook 'echte' dieren, in de zin dat ze realistisch en met aardse kleuren worden weergegeven. Ze komen echt tot leven op het papier en het voelt alsof we hen zo kunnen aanraken. De levendige illustraties nodigen ook uit zelf verhalen te verzinnen en sommige beelden lopen zelfs in elkaar over – echt geestig. Het is ook een tactiel boek, met een harde kaft en bladzijden met een bijzondere zachtheid en heel aangenaam om vast te houden en te doorbladeren.
Kortom, dit is een gewoonweg ge-wel-dig boek voor jong en minder jong. Alleen is Schärer in haar boek één belangrijk gevoel vergeten, namelijk 'zot enthousiast over een boek' ...