In dit prentenboek leren we dat het heel gewoon is om het af en toe niet met elkaar eens te zijn. Dieren hebben soms ruzie, maar ook mensen maken wel eens ruzie. Vaak kan je dat zien aan de blik van iemand, aan zijn mond of aan de manier waarop iemand blijft zwijgen. Soms gaat het enkel om een misverstand. Soms wil de ene iets anders dan de andere; dan kan je een tussenweg zoeken. Vaak zijn ruzies heel klein. Maar op een dag maken de ouders van het ik-personage, een jongen, wel erge ruzie. Tegen hem zijn ze nog wel lief, maar op elkaar zijn ze erg boos. Vanuit zijn bed hoort hij zijn ouders roepen en met de deuren slaan. Op zijn beurt maakt de jongen de volgende dag ruzie met zijn beste vriend Leon. Die avond leggen zijn ouders hun ruzie gelukkig bij. Met z'n drieën praten ze over wat hen zo boos maakte en over hoe belangrijk het is om het daarna weer goed te maken. Dat doet hij ook met Leon en daarna zijn ze weer dikke vrienden.
Anders dan in voorgaande Biblion-boeken vind je hier geen extra uitleg voor volwassenen. Dat is ook niet nodig want het verhaal spreekt voor zich. Hoewel het erg moraliserend is, is het meer concreet en herkenbaar dan sommige andere boeken uit deze reeks.