Spiegelmeisje

Marleen en haar vriendin bezoeken een antiekzaak. Door een ongelukkige beweging met haar rugzak stoot ze een oude spiegel om, die in duizenden stukken breekt. Vanaf dan loopt het grondig mis voor Marleen. Alles wat ze ziet, is vanaf nu gespiegeld. Dat zorgt voor heel wat problemen, ze moet ook alles in spiegelbeeld doen. Het vreemde is dat ze wel in de echte wereld blijft en zich dus niet in één of andere vreemde dimensie bevindt. Marleen gaat op zoek naar het waarom en hoe van dit mysterie en komt zo in contact met Roland, die net hetzelfde probleem heeft. Stukje voor stukje ontrafelen ze het geheim achter de verschillende spiegels, die alle aan het eind van de negentiende eeuw gemaakt zijn in een fabriek. De arbeiders moesten er werken in vreselijke omstandigheden en kinderarbeid was er schering en inslag. Marleen ziet regelmatig een meisje uit die tijd verschijnen, meestal in een weerspiegeling. Later blijkt dat dit meisje een ellendige dood is gestorven op de productiedag van de spiegels die voor een spiegelwereld zorgen. Roland en Marleen doen er alles aan om het meisje te bevrijden uit het spiegelbeeld en zelf verlost te worden van hun complexe leven. Dit avontuur brengt hun dichter bij elkaar en naarmate het verhaal vordert, groeit ook de romantiek.

Hoewel het concept redelijk origineel is en er al snel een mysterieuze sfeer ontstaat, valt het verhaal aan het eind helemaal in duigen. De spanning wordt goed opgebouwd maar het plot hangt met haken en ogen aan elkaar en is zeer ontgoochelend. We zien Marleen, een braaf doorsneemeisje, ook plots veranderen in een echte rebel, die de meest avontuurlijke dingen doet en zomaar van huis wegloopt en onderduikt met een jongen die maar enkele jaren ouder is. Het lijkt wel alsof het plots een ander personage is. Tot slot is het einde niet goed uitgewerkt en erg voorspelbaar. Hier en daar staat de tekst echt in spiegelbeeld en zal je even voor de spiegel moeten gaan staan of een handspiegeltje moeten gebruiken als je dit niet goed kan lezen.

‘Spiegelmeisje’ begint goed en trekt je aandacht, maar eenmaal in de helft verliest het verhaal zich in ongeloofwaardige of voorspelbare wendingen.