"Vandaag is het Springdag. Ik draai om en om ... Wat een duik! Wat een smak! ... Ik geloof dat ik leef!" Dat zijn enkele flarden van hoe een meisje haar geboorte beleeft. Ze heeft alleen een koffer bij zich. Uit die koffer klimt een vrouw, ze pakt het kind op en het meisje hoort de hartslag van de vrouw en "ze heeft warme handen en ze ruikt naar room." "Ik ben de vrouw van je leven", zegt ze. "De rest weet ik niet, het is voor mij ook de eerste keer." De vrouw heeft ook een koffer bij zich waar ze een weegschaal uithaalt want ze wil weten hoe zwaar het kind is om het op te schrijven. Want "pas als je papieren hebt, besta je echt". En dan weten ze ook wanneer ze jarig is. De vrouw haalt nog meer uit haar koffer: zeildoeken, lakens, gordijnen. Ze bouwt er een tent, een soort yoert, mee. Ze geeft het meisje de naam Zsófi. Tenslotte komt er uit de koffer van de vrouw ook een man: "een hele mooie, op wollen sokken." Hij blijkt de man van haar leven te zijn en Zsófi lijkt op hem. De man heeft op zijn beurt ook een koffer bij zich, een hele zware. Er zit een wild paard in, zegt hij. Dat is net van Zsófi zo graag wil. Als de man en de vrouw slapen, gaat ze naar het paard. De koffer van de man staat ernaast en er hangt iets uit wat op een witte staart lijkt. Uit die koffer komt Kej; het blijkt Zsófi's grootmoeder te zijn. Ook zij heeft een koffer bij zich, die zit propvol. 'Ik blijf maar even,' zegt Kej. Kej en Zsófi zijn onafscheidelijk, ze trekken er samen op uit in de steppe. Tot Kej op een dag haar haren kamt, haar lakens lucht en haar spullen ordent want haar Springdag nadert. Zsófi wil mee, ze klimt stiekem in de lege koffer. 's Morgens is Kej weg zonder koffer want "ze heeft niets meer nodig, ze heeft alles gehad." Dit is een heel subtiel boek over de kringloop van het leven. Nooit eerder las ik het moment van de geboorte zo treffend beschreven. Een mens buitelt, dikwijls niet al te zachtzinnig, het leven in. Ieder mens heeft een koffer bij zich met dingen die vaststaan en tijdens het leven vult die koffer zich met nieuwe ervaringen. Pas aan het eind als het weer Springdag wordt, mag die koffer leeg blijven, dan heb je alles gehad op voorwaarde natuurlijk dat je voldoende tijd gekregen hebt om te leven. De setting, ergens in de steppe, geeft het boek een exotisch tintje. De illustraties zijn sober en sluiten perfect aan bij het verhaal. Voor zeldzame pareltjes als dit blijft de vraag naar het doelpubliek moeilijk te beantwoorden. Laat ik het houden op een cadeauboek bij een geboorte.