In een donker bos wordt ijverig op een vogeltje gejaagd door vier mannen. Maar het dier is hen telkens te slim af. Tot het kleinste mannetje een bijzondere methode toepast.
Deze korte samenvatting doet het leuke verhaal eigenlijk oneer aan, maar meer dan dit kan ik niet verklappen. Het is namelijk eigen aan de verhalen van Haughton dat er aan het einde een grappige twist komt. Denk maar aan het kleine uiltje in 'Mama kwijt' of aan de 'Stoute hond' in het gelijknamige boek. De grote kleurvlakken werden ook dit keer gebruikt, het donkere bos werd gecreëerd door enkel tinten blauw te gebruiken, doorbroken door het roodroze vogeltje dat moest afsteken. De mannen lijken wel gecamoufleerd: ook zij zijn van top tot teen in het blauw gekleed. Hun kleren bevatten prints zoals in de schutbladen, die een beetje aandoen als de prenten van Azteken. Op dit moment erg hip in de modewereld trouwens. Misschien nog een knipoog van de auteur?
Net zoals ongetwijfeld veel mensen met mij, kijk ik uit naar de verrassende wending in een volgend boek van Haughton!