In deel 1 van deze reeks vond Storm een primitieve vorm van het voetbal uit. Door deze uitvinding hoopte hij zijn status van slaaf te kunnen veranderen in die van Viking. Hiervoor moet hij een aantal proeven tot een goed einde brengen. Voor de eerste testen slaagt hij met glans, maar ergens halverwege loopt het mis. Hij moet hierdoor zijn droom om Viking te worden zwaar teleurgesteld opbergen. Hij gaat te rade bij de sjamaan. Die raadt Storm aan om de goden op te zoeken. Zij kunnen misschien wel een uitzondering op de regel “regelen”. Storm krijgt van hen extra uitdagingen. Eén ervan is om zijn eigen uitvinding meer op de kaart te zetten, zodat de goden meer van het spelletje kunnen genieten. Een andere is om van zichzelf een held te maken, zodat de Vikingen niet anders kunnen dan hem de status van Viking te geven. Met wat godenhulp organiseert hij een voetbalwedstrijd en bevrijdt hij de dochter van de Vikinghoofdman.  Als beloning mag hij naar de Vikingschool. Wat hij daar zal beleven zal duidelijk worden in een volgend deel van deze Stormreeks.

Net zoals bij het eerste deel wekt de titel van deel 2 het vermoeden dat “koning voetbal” de hoofdrol zal opeisen, maar ook deze keer is dat niet echt het geval (al is hij wel prominenter aanwezig dan in het eerste deel). Terwijl je in deel 1 tussen de lijntjes door wel wat voetbal kon herkennen, wordt het spelletje nu wel beter uitgewerkt en worden de regels steeds bijgesteld en herkenbaarder. De verhaallijn rond de Vikingen krijgt zeker ook een grote portie van de aandacht.

Tot in de helft van het boek vond ik de verhaallijn sterker dan in deel 1. Vanaf het moment dat de goden opgezocht werden, werd het verhaal een stuk chaotischer en raakte het me voor een stukje kwijt. De hoofdstukken waarin de voetbalwedstrijden beschreven werden, waren dan wel weer aangenamer om volgen.

De vormgeving en de illustraties zijn een absolute meerwaarde. De illustraties zijn knap en spreken zeker aan. De grappige tekenstijl zal zeker gesmaakt worden. Met de schrijfstijl zit ik wat gewrongen. De zinnen zijn soms te lang waardoor het geheel wat rommelig en onduidelijk overkomt. De gebruikte taal is zeker ook niet altijd even eenvoudig. Het is zeker geen boek voor beginnende lezers, voor hen lijkt me voorlezen een beter alternatief.

Ik blijf met het gevoel zitten dat er meer uit het verhaal te halen viel, maar ik ben er zeker van dat stoere kinderen wel kunnen genieten van de Vikingavonturen, uitdagingen, een potje voetbal en een vleugje romantiek.