Net wanneer hij besloten heeft de troep Aangelijnde Honden van zijn nestzuster Bella te verlaten, hoort Lucky geruzie bij de rivier. Na de Grote Grom (aardbeving) is veel water vervuild. Een troep Wilde Honden claimt het terrein en wil niet delen. Hun Alfa is een reusachtige wolfshond. Zijn partner is Snoes, die Lucky herkent als zijn mede-overlevende uit het Vanghuis. Zij is snel opgeklommen tot Bèta. Lucky besluit te infiltreren in de goed georganiseerde groep honden om hen op andere gedachten te brengen en water en voedsel te delen met zijn vrienden. Het leven in de hiërarchie van de wilde troep is echter niet gemakkelijk. Als verkenner heeft hij weinig in te brengen en hij moet een andere hond uitdagen tot een gevecht om jager te kunnen worden. Regelmatig ontmoet hij Bella om haar informatie en kennis over het terrein en zijn nieuwe groep door te spelen. Hij wordt verscheurd door het verraad dat hij pleegt. Voor wie moet hij kiezen wanneer het tot een confrontatie tussen beide groepen komt?
Het boek begint middenin een scène en eindigt met een cliffhanger. Bijna lijkt het alsof een willekeurig stuk uit een dik boek is gescheurd en je begin en einde mist. Dit is het tweede boek in de 'Survivor Dogs'-reeks van schrijverscollectief Erin Hunter. Het vormt geen op zich staand afgerond geheel, zodat je het eerste boek moet gelezen hebben en vervolgens de reeks verder moet volgen. Je beleeft het verhaal vanuit het standpunt van een hond. De hele wereld is rond honden, hun gedachten, gevoelens en levensstijl opgebouwd. Daaraan is specifieke woordenschat gekoppeld met een arsenaal aan verzonnen woorden, waarvoor je als lezer zelf de betekenis moet zoeken.
Als je je in honden kunt inleven, zijn de karakters goed getypeerd. Lucky is een Stadshond. Hij heeft verantwoordelijkheidszin en wil zijn vrienden beschermen en hun een veilige thuis geven, maar daarvoor moet hij zijn nieuwe kameraden verraden. Hij is best wel listig, maar voelt zich verscheurd telkens wanneer hij actie onderneemt die tegen zijn loyauteit naar de groep ingaat. Liefst zou hij toegeven aan zijn natuur als Eenzame Hond, kiezen voor vrijheid en verder alleen door de wereld trekken. Wil je door de ogen van een hond naar de wereld kijken, dan is deze benadering uniek. Voor mij echter iets te vergezocht en doorgedreven ‘honds’.