Dit is het zevende boek over Sven, intussen bijna tien jaar, en zijn huis- en lievelingsdier, de rat meneer Janssen. In dit boek moet Sven naar het kerstfeest van de familie bij tante Gro. Maar de vriendin waarmee tante Gro samenwoont, is allergisch voor ratten en ze hebben bovendien een kat. Maar Sven weet het natuurlijk zo te draaien dat hij meneer Janssen toch kan meenemen. De twee dames wonen op een grote boerderij en hij zal met zijn rat in de schuur slapen. Samen met Sven, zijn broertje Magnus en hun ouders logeren er ook hun tante Bella en haar twee puberende tieners. De eerste nacht dringt een als kerstman vermomde dief de schuur binnen. Hij gijzelt de rat maar Alice, de vriendin van tante Gro, is een potige tante, die een bandiet zonder moeite vloeren kan. Zoals in de andere boeken worden Svens gedachten en belevenissen in een volwassen taal weergegeven. Zo is er sprake van: vibraties, positieve energie, consequenties accepteren, gentlemen, biceps ... Positief is de manier waarop andere manieren van leven op een natuurlijke manier, als terloops, vermeld worden, bijvoorbeeld de lesbische relatie van tante Gro en Alice. Alle personages worden trouwens heel trefzeker getypeerd. Hilarisch is bijvoorbeeld de discussie over Feng Shui waar tante Bella bij zweert. Alhoewel het boek als geheel matig is vallen er ook nu weer kernachtige, knappe en verrassend volwassen uitspraken te noteren. Op p. 125 zegt Sven: "Soms word je een klein beetje verrast door het leven. In positieve zin bedoel ik. En dat is leuk. Dat is echt gaaf!"