Kijkers van Villa Achterwerk op de VPRO kennen het concept van dit boek: kinderen sturen een kaartje naar bakker Abel met de vraag zo’n taart te bakken voor die persoon om die reden. En kenners van trendy Amsterdam zijn misschien al over de vloer geweest bij ‘De Taart van m’n Tante’, een buitensporig kitscherige tearoom waar je terecht kan voor taarten die je wildste fantasie overtreffen. Breng deze twee elementen samen, en je hebt dit bakboek. Op de binnencover prijkt een selectie van de aanvragen voor een taart. Zo vraagt ene Bert voor zijn psycholoog een taart in de vorm van een bed met de boodschap: “bedankt dat je mij hebt geholpen om mij niet meer bang te voelen, omdat jij mij helpt met logeren en slapen in mijn eigen bed.” (p. 28) Vervolgens krijg je een bladzijde vol advies als: kies leuke muziek die je goed kent, om hard mee te zingen; werk alle zuurpruimen de keuken uit; of ook: geef ook je oude buurvrouw of die dakloze meneer een stukje taart. Want, zoals Abel de taartenbakker het zegt in dit voorwoord, het is de bedoeling dat dit boekje tot een kookfeest leidt. En dan volgen de taarten: 11 creaties, die elkaar in waanzin proberen te overtreffen. De basis is meestal een cake of biscuit, voor de opbouw wordt slagroom, jam en vruchten gebruikt. Maar de afwerking, daar gebeurt het: na de marsepein of het glazuur komen er zeer onverwachte attributen als poppenogen, Barbiepoppen, plastic vissen enz. op de proppen. Het resultaat is verbluffend: een Barbie in eetbare baljurk, een Harry Potterse eenhoorn, een chocoladen twenties hoed, een wereldboltaart drijvend in de oceaan. Abel sluit af met 15 superhandige trucs: basisrecepten eigenlijk en daarnaast ook tips en weetjes. Enerzijds heel volledig, bv. bij eetbare bloemen krijg je de aanbeveling je aan de opgegeven lijst te houden, omdat er ook giftige bestaan. Verwarrend is wel de mededeling over voedingskleurstof: “Deze is als inkt(!) te koop bij Aziatische en Surinaamse winkels, en keukenspeciaalzaken.” (p. 25). Anderzijds was het misschien toch wel de moeite geweest uit te leggen hoe je citroenrasp maakt. En natuurlijk was “chocola verbrand snel” (p. 26) beter met dt geschreven. Een heel inspirerend boek, voor wie van knettergekke verjaardagstaarten houdt, én van uren knoeien in de keuken. Want geen enkel van deze creaties is in een handomdraai klaar. Kinderen kunnen in het beste geval meewerken, zeker niet zelf aan de slag met dit boek. Voor volwassenen is de werkwijze duidelijk beschreven. De stapsgewijze foto’s zijn wel wat te klein en soms van bedenkelijke kwaliteit.