'Tante Teefje' is een fluo-groen prentenboek dat op het eerste gezicht evenveel lezers zal aantrekken als afstoten. Zowel de felle kleur als de titel zijn nogal brutaal. Die groene kleur wordt binnen in het boek meegenomen. De prenten zijn zwart-wit met fluo-groene accenten. De schutbladen zijn fluogroen met zwarte strepen die agressie uitstralen. Al zonder een woord te lezen, kunnen we ons dus voorstellen dat het hoofdpersonage, Klaas, woedend is. En dat is ook zo. Hij is woedend op zijn tante, die lief doet tegen iedereen maar erg gemeen is voor hem. Erg geloofwaardig is het natuurlijk niet, maar de streken waarvan Klaas zijn tante beschuldigt, kunnen niet door de beugel. Zo voert ze Klaas soep van snottebellen, maakt ze de stoof aan met zijn boek en laat hem slapen op de mat naast de wc. Het is daar en dan dat hij op een plannetje broedt. Tussen de vele pillen van zijn tante, verstopt Klaas een zelfgemaakte pil. Hiermee neemt hij op zo’n manier wraak dat we nog medelijden zouden krijgen met die gemene tante.

Een bepaalde groep kinderen zal dit prentenboek zeker kunnen smaken. Dat het rijm waarin het boek geschreven is nogal dreunerig overkomt, zal hen ook weinig deren. Het gaat om de brutaliteit die dit boek uitstraalt in vergelijking met de meeste andere prentenboeken. Het boek is erg fel in alle opzichten. Zowel het verhaal, de woordkeuze, de kleuren en de gezichtsexpressies op de prenten zijn allemaal erg overdreven. Als volwassene vind ik dit maar niks. Maar hé, laat er voor elk wat wils zijn op de prentenboekenmarkt!