“Ik tel altijd. Ik tel stoeptegels, sokken, eekhoorns, mussen. Sokken zijn altijd met z’n tweeën. Vandaag tel ik bomen. Het zijn er meer dan tien. Misschien zelfs meer dan honderd. Het lijken er wel een miljoen!” Zo begint dit prentenboek over een konijntje dat de hele tijd loopt te tellen. Alles wat de ik-persoon ziet, geeft aanleiding tot tellen. Er is heel wat te doen, want konijn is jarig en het is feest: vijf kaarsjes moeten er uitgeblazen worden. Het boek is prachtig geïllustreerd in frisse, felle kleuren die het tot een vrolijk en aantrekkelijk geheel maken. Ook op de prenten valt er heel wat te tellen, maar tekst en illustraties sluiten niet bij elkaar aan. Dat geeft een wat bevreemdend gevoel. De jonge luisteraar heeft de neiging op zoek te gaan in de prenten naar wat er in de tekst allemaal wordt opgesomd. Het is verwarrend, want daar staat heel wat anders op. Het is dus geen telboek zoals we dat gewoon zijn, hoewel er wel kwistig met getallen en cijfertjes wordt rondgestrooid. Maar het boek nodigt anderzijds wel uit om zelf in de prenten te gaan zoeken, te tellen en te vertellen wat er allemaal te zien is. Mooi ingebonden met een aantrekkelijke knalrode kaft.