Op haar elfde verjaardag, de dag waarop de rattenvanger met zijn fluitspel de kinderen uit Hamelen lokt, wordt Penelope doof wakker. Ze blijft als enig kind achter in de stad. Maar ondanks dit ongeluk, staat Penelope een bijzondere opdracht te wachten. Van de wijze Cuthbert, bij wie alle meisjes uit het dorp te rade gaan als ze elf worden, verneemt Penelope dat ze een uniek talent heeft gekregen: de gave van het Diepe Dromen. Ze kan haar eigen wil dromen en is daardoor als enige in Hamelen in staat om de kinderen terug te halen uit de betovering. Tijdens haar reis komt ze in vreemde droomwerelden terecht en leert ze bijzondere vrienden kennen, zoals de sprekende kat Schavuit, soldaat Belle uit het land van de zingende Trolavianen en Quinten, de touwtjespringende draak. Tussen het leven en de droom bestaat er nog een derde rijk … tenminste dat is wat het boek ons vertelt. Het uitgangspunt is de geschiedenis achter de Rattenvanger van Hamelen. Dit oude sprookje wordt herschreven via de lotgevallen van Penelope en haar companen. De auteur haalt zijn mosterd zowat overal vandaan. De tovenaar van Oz is nooit veraf en Penelope komt van de droom in haar parallelle leven terecht via een eindeloos lange val in een diepe put. Een herkenbaar recept uit Alice in Wonderland! Ondanks de vrij eclectische collage waaraan de verhaallijn is opgehangen wordt het nergens banaal of vervelend. Het boek leest vlot door de gradueel opgebouwde spanning die terzelfdertijd ook systematisch onderbroken wordt door een wisseling in de verteltijd. Het is de stokoude Penelope die haar avonturen in de tegenwoordige tijd vertelt. De avonturen zelf zijn flashbacks en bijgevolg in de verleden tijd geschreven. Dat eenzaamheid, vriendschap, vertrouwen en strijd tegen onrecht van alle tijden zijn, blijkt eens te meer uit dit verhaal. De zwart-wittekeningen zijn degelijk maar niet origineel. De illustrator vertaalt enkel de tekst en voegt niets toe aan de spanning in het verhaal. Deze ‘herwerkte’ versie van de Rattenvanger weet te boeien. Het is alsof je een kijkje achter de schermen neemt. Het is tenslotte aan de lezer dat Penelope op één na al haar geheimen vertelt …