Opa, de dikke vriend van kleine Timo wordt plots ziek en sterft. Mama en papa zijn verdrietig. Volgens hen heeft een engel opa gehaald en naar het witte licht gebracht. Timo gaat op zoek naar opa, maar hem vinden zal niet meer lukken, volgens mama. Het zachte witte licht zal ervoor zorgen dat Timo een grote, sterke jongen wordt. Na een tijdje zoekt de kleuter zijn opa niet meer, maar voelt hij zijn opa overal en koestert hij de herinneringen aan hem.

Iemand verliezen is voor jong en oud een droevige gebeurtenis. Een kind met de dood laten omgaan is voor volwassenen vaak een moeilijke opdracht, omdat ze er zelf ook onzeker over zijn. Margreet Meijer is geestelijk begeleider en probeerde het verhaal te vertellen uit de beleving van het jonge kind. Een pasklaar antwoord wordt er niet gegeven, maar het boek biedt wel ruimte om over leven en dood te praten.

Iedereen heeft een andere manier van verwerken en geeft de overledene een eigen plaats. Voor de ene is dat een ster, een andere vindt dan weer troost aan het graf … In dit boek wordt er over het licht gesproken. Het spirituele en het therapeutische nemen voor mij net iets te veel de bovenhand. Persoonlijk ben ik hier niet zo’n fan van, maar hierover zullen de meningen ongetwijfeld verdeeld zijn.

De illustraties zijn zeer klassiek, maar geven de spirituele sfeer wel goed weer.