Dit boek is een bundeling van twee boeken. ‘Hart van goud’ en ‘Tot later’. Het eerste boek is reeds verschenen in 2011, het tweede is nieuw. Beide brengen een ode aan Jonas, een jongen die in een verkeersongeluk om het leven kwam. Toch is er een verschil in de stijl waarin de boeken geschreven zijn.

In het eerste boek wordt het leven van Jonas beschreven door de ogen van Jonas zelf. Jonas is een optimistische jongen en praat dan ook met veel humor over zijn kindertijd. Misschien zelfs iets te veel humor na verloop van enkele bladzijden, er treedt immers een vorm van gewenning op aan Jonas’ vertelstijl waardoor de humor zijn doel mist. In dit boek maken we kennis met de omgeving van Jonas. De schrijver heeft lang met deze mensen gepraat en zet hun belevingen op een zeer respectvolle manier op papier.

In het tweede boek is Jonas ouder geworden en nog steeds erg positief en optimistisch. Dit boek heeft echter een zeer moraliserende inslag. Jonas wil iedereen overtuigen om geen schrik te hebben van de dood. Hij geeft aan dat de barrière tussen zijn wereld en de onze kan doorbroken worden doordat hij ons tekens geeft. Zo heeft hij tal van voorbeelden waardoor de drive wat uit het boek gaat. Daarnaast probeert hij ook te beschrijven hoe het voelt om dood te zijn. Hij wil zijn omgeving laten weten dat hij het goed maakt, in een wereld waarin een lichaam niet nodig is en gevoelens niet bestaan. Als toemaatje op de moraliteit die hiervan uitgaat, geeft hij aan dat je niet zomaar de grens mag oversteken en dat alles op zijn eigen tijd moet gebeuren. Ik hoop dat veel mensen die iemand verloren zijn en in een rouwproces zitten iets van troost zullen vinden in dit boek. Andere lezers zullen het misschien wat langdradig vinden.