Krokodil speelt viool. Iedere dag, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Buurman Olifant wordt er gek van. Maar Krokodil weet van geen ophouden, want hij is een kunstenaar. Olifant is ten einde raad. En dan gaat er een lichtje branden: als hij nu ook eens een kunstenaar was! Hij koopt een trompet en oefent de hele dag door, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Krokodil wordt er gek van. Ze oefenen om ter luidst. Het loopt helemaal uit de hand als Krokodil er de boor bijhaalt en Olifant een sloophamer. Natuurlijk begeeft de muur het. Olifant en Krokodil zijn zodanig geschrokken, dat ze met elkaar beginnen praten. Ze kunnen het zo goed met elkaar vinden, dat ze samen muziek gaan maken. Ze spelen de pannen van het dak en worden wereldberoemd. Deze Velthuijs uit 1990 (in 1991 bekroond met een Vlag en Wimpel) staat er nog steeds. De sobere tekst wordt uitstekend ondersteund door de typische, vrolijke, zorgvuldig gepenseelde schilderijtjes, waarbij Velthuijs met eenvoudige lijntjes subtiel de hoogoplopende emoties suggereert. De moraal –samenwerken is beter en praten helpt- ligt er duimendik bovenop, maar dat zal kleuters een zorg zijn.