Buiten is het zo koud dat het binnen ook niet warm wordt en Bastiaan Haas voelt de kou aan zijn oren. Hij verveelt zich een beetje, maar krijgt dan een idee. Hij neemt een oude krant en zoekt een spiegel en zijn verfspullen bij elkaar. Plots heeft hij het druk en wil niet mee met zijn vrienden buiten spelen. Hij maakt een zelfportret. Als het klaar is mist hij iets: zijn oren. Hij schildert twee mooie oren, scheurt ze uit en kleeft ze bij de rest van het schilderij. Rood zijn de oren nog veel mooier. Hij maakt nog meer portretten, wel een hele muur vol, met oren in alle kleuren en vormen. Werkelijk prachtig! Bastiaan wou dat hij ook zulke oren had. Met twee lapjes stof die hij aan elkaar naait, maakt hij een mooie rode orenhoed. Dat moeten zijn vrienden zien, want hij heeft voor allemaal een mooie verrassing. Een lief en sfeervol prentenboek over een creatieve haas die zichzelf en zijn vrienden gelukkig maakt door zijn kunst met hen te delen. Het verhaal is herkenbaar, speels en bijzonder gevoelvol geschreven. Ook zin voor humor ontbreekt niet, denk maar aan de ontbrekende oren omdat die niet in de spiegel pasten. De tekst is eenvoudig, sluit aan bij de prenten en vertelt net genoeg. De warme illustraties zijn een kleurrijke combinatie van schilderwerk en collage met daarin een krachtige lijnvoering. Grappig zijn de nog leesbare stukjes tekst van het krantenpapier dat door Bastiaan als ondergrond wordt gebruikt. De vriendelijk ogende witte hazen met hun lange, rechtopstaande oren zijn werkelijk hartverwarmend. Kinderen zullen zich graag met Bastiaan identificeren en dit boek weet hen zo op schitterende wijze aan te zetten om zelf aan de slag te gaan.