‘Uil en het koekoeksei’ is het vijfde voorleesboek op rij over het heksenbos. Op een dag vindt Uil een koekoeksei in zijn nest. Heks Valsefie wil dolgraag een huisdier en verplicht Uil het ei voor haar uit te broeden. Valsefie doet er alles voor om haar zin te krijgen en gebruikt zelfs haar toverkrachten: ze kleeft Uil vast aan het nest. Maar Uil neemt wraak en bedenkt de ergste straffen voor Valsefie. Heks Kweetetal staat een beetje tussen de twee in en probeert de vrede te herstellen. Op het einde van het verhaal keert de rust weer in het heksenbos en eten ze samen gezellig en gemoedelijk konijnenpap. ‘Uil en het koekoeksei’ is al het vijfde deel van een reeks voorleesboeken over de heksen en dieren van het heksenbos. Het verhaal start zonder enige introductie van de personages, wat toch wel wat vervelend is. Een kleine samenvatting van het voorgaande lijkt me niet overbodig, vermits het een voorleesboek voor jonge kinderen is. Het verhaal wordt helder en eenvoudig verteld en is in korte hoofdstukken verdeeld, wat het voorlezen vergemakkelijkt. Er wordt heel wat getoverd, bedrogen en gelogen in het heksenbos, maar het leuke voor de toehoorders is dat zij alleen de volledige waarheid kennen. Het boek is nauwelijks geïllustreerd. Hier en daar is er een vluchtige schets opgenomen, die zeker geen meerwaarde geeft aan het verhaal, in tegenstelling tot de toch wel uitnodigende omslagtekening. Heksen en tovenarij spreken tot de verbeelding en zijn boeiend voor de luisterende kinderen, maar als volwassen voorlezer is het moeilijk om enthousiast te blijven.