Iene is jarig. Ze heeft twee vriendjes uitgenodigd: Winne en Eef. Het wachten duurt lang. Iene heeft zichzelf en het huis versierd voor haar feest. Iene praat met haar knuffels meneer Beer en juffrouw Patti. Zij verstaan haar en kunnen haar gedachten en gepieker wat relativeren. Mama komt Iene verwittigen dat Eef en Winne afgebeld hebben. Ze is erg verdrietig en haar knuffels beschuldigen Eef en Winne ervan pestkinderen te zijn. Iene verdedigt hen. In enkele korte schetsjes krijg je dan een beter beeld van de ietwat vreemde Iene. Ze is eerder teruggetrokken, gaat vaak helemaal op in haar eigen fantasie en vindt weinig aansluiting bij haar klasgenoten. Mama zit duidelijk met zorgen omtrent haar dochter maar heeft het blijkbaar ook al grotendeels aanvaard. Iene wil toch nog iets maken van haar feestje en nodigt Lorna uit. Lorna komt altijd en wil altijd spelen. Lorna is het fantasievriendje van Iene. Samen gaan ze tikkertje met de wind spelen. Dit boek komt nogal zwaarmoedig en beklemmend over. Grote bombastische illustraties met overheersend sombere kleuren en Iene die steeds in het felrood is, maken indruk. Hoewel Iene zelf niet ongelukkig lijkt, is het thema toch beklijvend. De leeftijd van het doelpubliek van dit boek valt moeilijk in te schatten, vooral door de nogal ‘moeilijke’ inhoud.