De negenjarige Deetje woont samen met haar moeder in een flat. Ze heeft geen broers of zussen en weet niet wie haar vader is. Deetje heeft het gevoel dat ze is geadopteerd. Ze is immers zó verschillend van haar moeder, zowel wat haar uiterlijk betreft maar ook haar karakter. Deetje is ondeugend en speels, terwijl haar mama heel ernstig is. Bovendien is er in het hele huis maar één foto van Deetje als baby. Haar moeder ontwijkt vragen over vroeger. Wanneer Deetje op een dag een brief vindt, die de postbode liet vallen, houdt ze de brief zelf bij. Ze maakt hem open en leest dat het een brief is van een geliefde aan z'n lief maar de naam en het adres zijn doorstreept. Deetje gaat op zoek naar de afzender want ze is ervan overtuigd dat deze brief van haar papa is.

Dit boek is een zoektocht van een negenjarig meisje naar wie ze is. Daarvoor neemt ze haar slimme vriend Vito, en haar buurjongen Kevin in vertrouwen. De vele dialogen en vlotte leesstijl zorgen voor een snel leestempo. Het  verhaal is spannend. Het wordt verteld vanuit het perspectief van Deetje. Er wordt veel aandacht besteed aan de gevoelens van dit negenjarig meisje. Haar gevoelens en beleving worden benadrukt. Deetje gaat met al haar twijfels en vragen op bezoek bij een aantal personen die in hetzelfde appartementsgebouw wonen. Het zijn één voor één bijzondere mensen. Ze ontdekt veel nieuwe dingen, maar staat ook steeds voor nieuwe raadsels.

Op een grappige, respectvolle manier vertelt Deetje over haar bezoeken. Daardoor blijft niet enkel Deetje het hoofdpersonage maar leer je ook de andere bewoners kennen. Het is een heel warm verhaal. Deetje zit met veel vragen en denkt dat haar moeder de waarheid niet spreekt. Toch merk je een liefdevolle relatie. De korte hoofdstukken, kregen een duidelijke titel. Die werden in rood gedrukt met een mooie illustratie en maakt je onmiddellijk nieuwsgierig naar het verdere verloop. Het thema is heel herkenbaar en wordt op een heel toegankelijke manier beschreven. Een aanrader voor jong en oud.