Er is een nieuwe leraar Nederlands op school. Jong, knap, leuk, blits ... de verboden vrucht. Berber wordt tot over haar oren verliefd. Al haar aandacht gaat naar hem, zo erg dat ze er zelfs haar hockeytraining bij vergeet. Als er aanwijzingen zijn dat Djanno haar ook wel leuk vindt, voegt ze de daad bij het woord. In eerste instantie wijst Djanno haar af, een relatie leraar–leerling kan immers niet, maar tijdens het brugklasweekend – Berber gaat mee als leerlingenmentor – overdondert hij haar een beetje. Maar als de brugklassertjes beginnen roddelen, legt hij de morele verantwoordelijkheid bij haar. 'Verboden te zoenen' verscheen als Life Jeugdboek, een reeks voor Nederlandse schrijvers die via hun werk vaak in contact komen met jongeren en waarvan de onderwerpen zich dan ook richten op de directe belevingswereld van de jongeren. Dit boek gaat niet verder dan dat. Het lijkt me een leuke verhaallijn voor een episode van een tv-serie, maar meer niet. De centrale verhaallijn is vrij dun. Links en rechts zijn er een paar nevenplotjes die het wat meer body moeten geven, maar die er verder niet veel toe doen. De personages zijn nogal statisch. Enkel Berber wordt wat in de verf gezet, over Djanno of zijn beweegredenen kom je zelfs helemaal niets te weten. Het boek is best goed geschreven en leest vlot weg. En daar houdt het voor mij mee op. Je consumeert het verhaal en dan leg je het weg. Er blijft weinig of niets van hangen. Gewoon een zoveelste verhaaltje, meer niet.