‘Verdriet is drie sokken’ is letterlijk en figuurlijk een klein pareltje, zo’n boekje om eeuwig en drie dagen te koesteren. Korte, lieve, door hun eenvoud vaak aangrijpende gedichtjes die een scala van onderwerpen aansnijden, gaande van liefde en rouw over de seizoenen tot het spelen met lettertjes; het zit er allemaal in. Soms ontlokken ze je een glimlach, een andere keer laten ze je stilletjes achter, zoals bijvoorbeeld in het ontroerende ‘Koen is dood’, over de dood van een klasgenootje. Waar de gedichten van Koos Meinderts je op de een of andere manier steeds weten te beroeren, zo zijn de tekeningen van Annette Fienieg louter ondersteunend. Er valt niet meteen iets op aan te merken en door in één volgehouden stijl te tekenen zorgen de illustraties ook voor een zekere rust, maar ze raken de lezer niet, zoals de gedichtjes dat wel plegen te doen. Misschien wordt de aandacht juist daardoor wel volledig naar de tekst getrokken en daar kunnen we niets op tegen hebben. De bijbehorende cd is een extraatje, maar geen absolute noodzaak. Harrie Jekkers en Fay Lovsky met haar engelenstem geven hoogst originele interpretaties aan de gedichten van Meinderts en zorgen zo voor een toevoeging voor wie wil, maar de gedichten komen louter op papier, zonder muzikale begeleiding, ook al volledig tot hun recht. Vanuit commercieel oogpunt is het jammer dat er voor de titel ‘Verdriet is drie sokken’ werd gekozen. Uiteraard is het een sterk – visueel - beeld, maar het doet een beetje onrecht aan het geheel. Natuurlijk is verdriet een krachtige emotie en raken die teksten je het meest, maar dit boek verdient een groot publiek en dat is met zo’n titel niet meteen evident, tot spijt van wie ’t benijdt. Geef toe, een dergelijke titel nodigt niet meteen uit om cadeau te geven; de ontvanger zou er in eerste instantie wellicht een verkeerde boodschap achter kunnen zoeken. Maar verder, prachtig boekje, mooi uitgevoerd mét leeslint en een absoluut hebbeding. Uw recensent is weer een tevreden mens.