Jonas zit in het eerste leerjaar. Hij is erg onzeker en hij wil helemaal niet naar school. Hij verstopt zich altijd en mam moet hem dan zoeken. Altijd voelt hij dat vier paar ogen hem volgen. Hij ziet ze overal. De ogen lachen, fronsen en trekken gekke bekken en willen niet weggaan. De ogen doen hem ook aan Lies denken, die tegen zijn arm duwt als hij schrijft. De kras op zijn blad is dan groot en juf kijkt boos. Hij voelt de ogen de hele dag ook midden in de klas. Acht ogen zijn het , van vier klasgenoten die hem stiekem pijn doen. Op het eind vertelt hij alles aan mama.
Een boekje voor lezertjes begin tweede leerjaar. Het is een beetje een triest verhaal over bang zijn en gepest worden, je niet begrepen voelen. De illustraties geven de emoties van Jonas goed weer, maar ze zijn nogal angstaanjagend soms. ook de tekst is, alhoewel eenvoudig geschreven, niet altijd makkelijk te begrijpen.
Voor iedereen die zich soms alleen voelt en zijn verhaal kwijt wil, staat het nummer van de kindertelefoon achteraan, evenals enkele websites.