Als Vogel niet meer wakker wordt, weten zijn vrienden dat hij niet meer leeft. Ze gaan rond hem staan en praten over hem en maken ook een beetje ruzie omdat ze niet goed weten wat ze juist over hem kunnen zeggen. Hij was er gewoon, en nu is hij dood. Toch gaan ze op zoek naar een mooi plekje om hem te begraven en afscheid te nemen. Nadien houden ze een gezellige begrafenismaaltijd en worden ze terug een beetje vrolijk.

Een lichtvoetig, maar zeer warm verhaaltje over dood en afscheid nemen. Op elke pagina staan er kwetterende vogels in de kleurigste outfit die zeer tot de verbeelding spreken. Ze zien er heel naturel uit in hun klederdracht die geknipt is uit de fijnste stofjes. En toch lijken ze op echte levendige vogels met hun eigen rare en mysterieuze kantjes. Hun karakters hebben een menselijk trekje en laten zien hoe heel verschillend ze zijn, zoals de gans die een beetje hautain is, een andere vogel die maar één poot heeft en daardoor zijn eten laat wegpikken voor zijn 'neus' en dan nog kritiek krijgt omdat hij niet vlug genoeg is. Mooi hoe ze het afscheid in scène zetten: iemand wil een liedje zingen, een andere wil iets zeggen, ze maken er een beetje ruzie over maar toch zullen ze Vogel missen, want het was toch een vrolijke vogel. 

Een heel eenvoudig verhaal met rake typeringen, heel veel humor maar met ook een groot werkelijkheidsgehalte en heel dicht bij de belevingswereld van kinderen. Een aanrader!